Three Key Arbitration Laws for Foreign Parties to Arbitrate in Thailand

Understanding Thailand’s Three Key Arbitration Laws That Make It Easier for Foreign Parties to Arbitrate in Thailand (and Use English in Proceedings)

8 May 2025, Bangkok – Thailand’s arbitration framework is governed by three key statutes that work together to enhance the country’s dispute resolution system in line with international standards. These laws enable cross-border dispute resolution, allow proceedings in foreign languages, and facilitate the participation of foreign arbitrators.

1. Arbitration Act B.E. 2545 (2002)

This is the primary legislation governing arbitration proceedings in Thailand. It replaces the 1987 Act to align with international principles, notably the UNCITRAL Model Law.

Key Highlights:

• Recognizes both domestic and international arbitration agreements.
• Grants parties the freedom to choose rules, institutions, and venues for arbitration.
• Defines the jurisdiction of Thai courts for recognizing and enforcing arbitral awards.
• Allows arbitration proceedings in foreign languages (Section 25).
• Arbitral awards can be enforced under Thai law and the New York Convention.

2. Thailand Arbitration Institute Establishment Act B.E. 2550 (2007)

This Act established the Thailand Arbitration Center (THAC), a public organization, to promote efficient and internationally trusted arbitration services.

Key Highlights:

• Officially establishes THAC as a state entity.
• THAC provides arbitration and mediation services for domestic and international disputes.
• Supports the use of foreign languages in proceedings to accommodate cross-border disputes.

3. Arbitration Act (No. 2) B.E. 2562 (2019 Amendment)

This amendment enhances the 2002 Act to attract foreign investors and position Thailand as a regional arbitration hub.

Key Highlights:

• Adds Section 23/1: Allows foreign nationals and foreign entities to act as arbitrators in Thailand without requiring a work permit under the Foreign Employment Law.
• Expands the role of foreign professionals in international disputes held in Thailand.
• Increases flexibility regarding venue and language of proceedings, without mandating the use of Thai.
• Use of Foreign Languages in Arbitration
• Both the 2002 and 2019 Acts explicitly allow the use of foreign languages in arbitration:

Section 25:

“Proceedings shall be conducted in Thai, unless the parties agree otherwise.”

Implications:

• Parties may agree to conduct proceedings entirely in a foreign language, such as English, Chinese, or Japanese.
• There is no legal requirement to use the Thai language if the parties consent otherwise.
• This provision accommodates foreign parties, investors, and multinational corporations.

Comparative Summary

รู้จักกฎหมายอนุญาโตตุลาการไทย 3 ฉบับสำคัญ ที่ช่วยให้ต่างชาติสู้คดีในไทยได้ง่ายขึ้น (และเป็นภาษาอังกฤษได้)

8 พฤษภาคม 2568, กรุงเทพมหานคร – สาระสำคัญของ พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ ทั้ง 3 ฉบับ (พ.ศ. 2545, พ.ศ. 2550 และ พ.ศ. 2562) มีความเกี่ยวข้องกันโดยตรง และจัดเป็นกฎหมายหลักที่ใช้ควบคุม กระบวนการระงับข้อพิพาทโดยวิธีอนุญาโตตุลาการในประเทศไทย โดยมีพัฒนาการต่อเนื่องเพื่อรองรับมาตรฐานสากลและการลงทุนข้ามชาติ

 1. พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 (Arbitration Act B.E. 2545)

เป็นกฎหมายแม่บทหลักที่กำหนดกระบวนการพิจารณาคดีโดยอนุญาโตตุลาการในประเทศไทย แทนที่พระราชบัญญัติปี 2530 เพื่อให้สอดคล้องกับหลักสากล เช่น UNCITRAL Model Law

สาระสำคัญ:

• รับรองข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ ทั้งในประเทศและระหว่างประเทศ
• ให้อำนาจคู่สัญญาเลือกกฎเกณฑ์ องค์กร และสถานที่อนุญาโตตุลาการ
• กำหนดเขตอำนาจศาลไทยในการพิจารณารับรองและบังคับคำชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ
• รองรับกระบวนพิจารณาภาษาต่างประเทศได้ (มาตรา 25)
• คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการสามารถนำไปบังคับได้ตามกฎหมายไทยและสนธิสัญญานิวยอร์ก (New York Convention)

2. พระราชบัญญัติ – สถาบันอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2550 (Thailand Arbitration Institute Establishment Act B.E. 2550)

เป็นกฎหมายเฉพาะที่จัดตั้ง สถาบันอนุญาโตตุลาการ (Thailand Arbitration Center – THAC) เพื่อส่งเสริมระบบอนุญาโตตุลาการให้มีประสิทธิภาพและได้รับความเชื่อถือในระดับนานาชาติ

สาระสำคัญ:

• จัดตั้งสถาบันอนุญาโตตุลาการอย่างเป็นทางการในฐานะหน่วยงานของรัฐ
• มีหน้าที่ส่งเสริม สนับสนุน และให้บริการด้านอนุญาโตตุลาการ
• ให้บริการรับดำเนินคดีระงับข้อพิพาททั้งในประเทศและระหว่างประเทศ รวมถึงสามารถใช้ภาษาต่างประเทศ

3. พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. 2562 (Amendment Act (No.2) B.E. 2562)

เป็นการแก้ไขเพิ่มเติม พ.ร.บ. 2545 เพื่อ ดึงดูดนักลงทุนต่างชาติ และทำให้ไทยเป็นศูนย์กลางด้านอนุญาโตตุลาการ

สาระสำคัญ:

• เพิ่มมาตรา 23/1: ให้นิติบุคคลต่างชาติหรือผู้ไม่มีสัญชาติไทยสามารถเป็นอนุญาโตตุลาการได้ โดยไม่ต้องมีใบอนุญาตทำงาน (work permit) ตามกฎหมายคนต่างด้าว
• ส่งเสริมให้ต่างชาติสามารถมีบทบาทในคดีระหว่างประเทศที่พิจารณาในไทยได้มากขึ้น
• เพิ่มความยืดหยุ่นในการกำหนดสถานที่และภาษาพิจารณา โดยไม่จำเป็นต้องใช้ภาษาไทยเสมอไป

การพูดถึง “กระบวนพิจารณาคดีเป็นภาษาต่างประเทศ”

ทั้ง พ.ร.บ. ปี 2545 และฉบับแก้ไขปี 2562 ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนใน มาตรา 25 ว่า

“ในการพิจารณาอนุญาโตตุลาการให้ใช้ภาษาไทย เว้นแต่คู่กรณีจะตกลงกันให้ใช้ภาษาอื่น”

สรุปได้ว่า:

• คู่กรณีสามารถตกลงให้ใช้ ภาษาต่างประเทศ ในการพิจารณาได้ทั้งหมด เช่น ภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น ฯลฯ
• ไม่มีข้อจำกัดว่าต้องใช้ภาษาไทยเสมอ
• รองรับการพิจารณาคดีที่มีคู่กรณีเป็นชาวต่างชาติ นักลงทุน หรือบริษัทข้ามชาติ

 เปรียบเทียบสาระสำคัญโดยสรุป