Licensed Interpreters in Thai Courts: Civil Rights Awareness, UN Standards

28 December 2025, Bangkok — In recent years, a clear trend has emerged in Thailand: courts have increasingly requested the use of licensed or professionally certified interpreters in cases involving foreign defendants or foreign parties. This development is not merely an administrative upgrade in judicial procedure. Rather, it reflects a structural shift in the understanding of civil and political rights, increasingly aligned with the standards of the United Nations.

This article analyses the rights-based factors driving the demand for licensed interpreters, the role of foreign embassies and the growing rights awareness among foreign defendants, and the systemic recognition of the limitations and professional inadequacies of interpreters provided by Thai government agencies, which often fall short of international standards of justice.

Interpreters and the Right to a Fair Trial
Article 14(3)(f) of the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) guarantees the right of an accused person to receive the assistance of an interpreter if they cannot understand or speak the language used in court. Crucially, this provision does not merely require the physical presence of “someone who translates.” It requires accurate, impartial communication that enables effective participation in judicial proceedings.

Within this framework, interpreters are not auxiliary resources but integral components of the rule of law. Inaccurate, incomplete, or guided interpretation directly affects a defendant’s ability to understand charges, provide testimony, accept or contest allegations, and exercise the right to an informed defense.

Foreign Embassies and the Protection of Their Nationals’ Civil Rights
Foreign embassies play a critical role in monitoring the treatment of their nationals within the justice systems of host states. In practice, many embassies have begun to raise substantive concerns regarding the quality of communication during investigations and court proceedings, including whether defendants genuinely understand the legal consequences of their statements, whether documents are signed under informed consent or pressure, and whether interpreters operate independently from investigative authorities.

The insistence on licensed interpreters thus functions as a safeguard against rights violations and serves as evidence that the host state has taken appropriate measures to comply with its international obligations.

Foreign Defendants and the Growing Awareness of Civil Rights
At the same time, foreign defendants themselves are increasingly aware of their rights as individuals under international law, informed by embassies, transnational legal counsel, and human rights networks. This awareness has led to heightened scrutiny of interpreter practices, including summarised rather than complete interpretation, misuse of legal terminology, and the insertion of personal opinions by interpreters.

Such awareness has begun to alter power dynamics within the justice process, shifting from passive acceptance toward active demands for verifiable professional standards.

Recognising the Structural Limitations of Thai Government Interpreters
Another critical factor is the growing institutional recognition of the structural inadequacies of interpreters supplied by Thai government agencies. These interpreters are often selected based on basic language ability alone, without specialised training in courtroom interpreting, legal knowledge, professional ethics, or a clear understanding of the interpreter’s role as a protector of rights.

In many cases, government interpreters function more as extensions of officials than as neutral linguistic intermediaries, creating power asymmetries that undermine procedural fairness. The shift toward licensed interpreters; therefore, implicitly acknowledges that the existing system no longer meets contemporary human rights standards.

Structural Implications for the Thai Judiciary
This trend carries at least three significant structural implications for the Thai judicial system. First, it represents the professionalization of court interpreting, requiring interpreters to possess verifiable qualifications and ethical accountability. Second, it reduces legal and diplomatic risk by minimizing claims of rights violations at the international level. Third, it enhances alignment with international justice standards, strengthening the legitimacy and credibility of Thai courts.

Conclusion
The growing requirement for licensed interpreters in Thai courts is not an isolated procedural change. It is a structural signal of heightened civil rights awareness, driven by United Nations standards, embassy oversight, increased rights consciousness among foreign defendants, and acknowledgment of the limitations of the existing government interpreter system. In an era where justice is scrutinized across borders, licensed interpreters are not a luxury—they constitute a minimum condition for genuine justice.

References

การตระหนักถึงข้อจำกัดของล่ามภาครัฐไทย
อีกปัจจัยสำคัญที่ไม่อาจละเลยคือ การตระหนักรู้เชิงระบบถึงความด้อยความสามารถของล่ามที่จัดหาโดยหน่วยงานราชการไทยบางส่วน ล่ามกลุ่มนี้มักถูกคัดเลือกจากความสามารถทางภาษาเพียงเบื้องต้น โดยขาดการฝึกอบรมเฉพาะด้านการล่ามในห้องพิจารณาคดีหรือในศาล ความรู้กฎหมายและจริยธรรมวิชาชีพ และความเข้าใจบทบาทล่ามในฐานะผู้คุ้มครองสิทธิ

ในหลายกรณี ล่ามภาครัฐทำหน้าที่เสมือน “ผู้ช่วยเจ้าหน้าที่” มากกว่าผู้ถ่ายทอดภาษาอย่างเป็นกลาง ส่งผลให้เกิดความคลาดเคลื่อนเชิงอำนาจ (power asymmetry) และบั่นทอนหลักความเป็นธรรมของกระบวนการพิจารณาคดี การหันมาใช้ล่ามที่มีใบอนุญาตจึงสะท้อน การยอมรับโดยนัยว่าระบบล่ามเดิมไม่เพียงพอ ต่อมาตรฐานสิทธิมนุษยชนร่วมสมัย

นัยเชิงโครงสร้างต่อศาลไทย
แนวโน้มดังกล่าวมีนัยสำคัญอย่างน้อยสามประการ ได้แก่ การยกระดับมาตรฐานวิชาชีพ กล่าวคือ ล่ามในห้องพิจารณาคดีหรือศาลต้องมีคุณสมบัติ ตรวจสอบได้ และรับผิดทางจริยธรรม และการลดความเสี่ยงทางการทูตและกฎหมาย กล่าวคือ ลดข้อโต้แย้งเรื่องการละเมิดสิทธิในเวทีระหว่างประเทศ และการปรับระบบยุติธรรมให้สอดคล้องมาตรฐานสากล กล่าวคือ เสริมความชอบธรรมและความน่าเชื่อถือของศาลไทย

บทสรุป
การที่ศาลไทยเริ่มขอล่ามที่มีใบอนุญาตมิใช่เหตุการณ์โดดเดี่ยว หากแต่เป็น สัญญาณของการตื่นรู้สิทธิพลเมืองในระดับโครงสร้าง สะท้อนแรงกดดันจากมาตรฐานของสหประชาชาติ การเฝ้าระวังของสถานทูต การตระหนักรู้ของผู้ต้องหาชาวต่างชาติ และการยอมรับข้อจำกัดของล่ามภาครัฐเดิม ในโลกที่สิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมถูกตรวจสอบข้ามพรมแดน ล่ามที่มีใบอนุญาตจึงไม่ใช่ความฟุ่มเฟือย แต่คือ เงื่อนไขขั้นต่ำของความยุติธรรมที่แท้จริง

เอกสารอ้างอิง